Burak'ın hikâyesini kendi kaleminden okuyalım:
Gaziantepliydim. İzmir’deki üniversitelerden birini kazanmıştım. Annemin koşulları çok da iyi değildi. Okutabilecekti beni belki ama çok zorlanacaktı. Desteğe gereksim duyuyordum. ÇYDD’nin burs verdiğini duymuştum birilerinden ama çok umutlu değildim. Burs nasıl istenir, kimlerle görüşülür hiç bilmiyordum.
Cesaretimi topladım. Gittim İzmir’deki ÇYDD şubesine. Birileri bana, “Hoş geldin!” dedi ama kimin dediğini kafamı kaldırıp da göremedim. Utanıyordum. Zaten sıkılgan bir çocuktum. Birkaç soru sordular. Avuçlarımın içi terlemişti. Yüzüm de heyecandan kıpkırmızıydı.
Koşullarım uygunmuş ki bana da burs bağladılar. Dernek şubesine gider gelir olmuştum. Orada kendimi güvende hissediyordum. Gençlik Birimi çalışmalarına katıldım. Hem eğlenceli hem de yararlı geçiyordu çalışmalar. İyi bir arkadaşlık grubu vardı burada. Her şey güzeldi. Ben de diğer ağabeyler ve ablalar gibi elimi taşın altına koymalıydım! Bu cumhuriyet bizlerden bunu bekliyordu.
Bir iki yıl içinde o kadar çok şey öğrendim ki artık ben de bir projenin sorumluluğunu üstlenecek donanıma sahiptim.
Teşekkürler ÇYDD! Teşekkürler benim büyük ailem!
14.01.2015